Marc Augé (Poitiers, 1935) leva toda a vida observando humanos. Estivesen en Togo ou no metro de Parides. Seica sexa esa curiosidade a que explica que o africanista fixésese famoso por acuñar un concepto ultramoderno e superurbano, que pasaría desapercibido en boca do comisario dunha feira de arte conceptual e que na de Augé soou a teoría para rozar o presente: os non-lugares, eses espazos anónimos que non son de ninguén e son de todos como os aeroportos, os supermercados ou as autopistas.
Pero dado que considera ao etnólogo unha ?testemuña do planeta? e ao antropólogo ?un especialista do presente?, non resulta estraño que Augé, co seu á espreita, se vaia metendo en todos os charcos, xa sexan seus ou alleos. O último é un ensaio titulado Futuro (Adriana Hidalgo editora). Non é unha paradoja nun examinador do hoxe? ?A paradoja reside noutro aspecto: a generalización dos problemas. Un etnólogo é un especialista do local, que non significa o mesmo que fai tempo. houbo un cambio de escala e todo ten agora unha dimensión planetaria. Esa é a paradoja: o etnólogo estuda a realidade social nun contexto e, hoxe en día, o contexto é sempre planetario. Ata para unha pequena tribo amazónica?.
Esa globalización, que vai por partes, está ao comezo dun medo que paraliza principalmente ás sociedades que antes vibraron con pujanza. Augé considera que hai temor a imaxinar o futuro e unha das razóns reside no que se perdeu sen que nada ocupe o oco.
?No XIX apareceron as utopías, pero no XX habemos visto que fracasaron, como o comunismo, e apareceu unha utopía liberal cuxas dificultades estamos vivindo hoxe día. Iso dá medo. E tamén o feito de que temos a idea de que o que ocorre nunha parte lle concierne a todas. A economía e a tecnoloxía son globais e a sociedade e a política, aínda non o son. Esa tensión entre os aspectos tecnolóxicos e económicos cos sociopolíticos é unha razón de incerteza e medo?.
Si non hai utopías para substituír ás utopías, cal será o camiño? Aínda que Augé entrecierra os ollos con complicidade na primeira parte da súa razonamiento ??é bo que non haxa utopías? ? retorna ao seu acougo afable para completala. El volveu os ollos cara á ciencia e o seu método. ?A ciencia traballa a partir de hipótese. Cando non funcionan ben, cámbianas. É todo o contrario do que ocorre no sistema político. Si hai un bo futuro posible é a partir desa actitude científica perpetuamente revisionista ?oposta á das ideoloxías? e á fidelidade a principios como os dereitos humanos, a educación ou a igualdade?.
O antropólogo é rotundo sobre o fracaso da utopía do XX ??a democracia representativa e o mercado liberal non han ter éxito?, esgrime? e a necesidade dun cambio que non será definitivo e terá o seu transo conflictivo: ?Non é unha constatación pesimista, a Historia sempre foi violenta?. E engade: ?A desigualdade entre os máis ricos dos ricos e os máis pobres dos pobres crece; e tamén crece entre os máis instruídos e os analfabetos nos países emerxentes. Iso xera violencia, pero tamén significa que a Historia non se acabou, que non temos a última fórmula como pensaba Fukuyama?. E esta crise, digan o que digan os presidentes de Goberno, equivale na súa opinión á temible dos trinta. Peor en duración ??Esta é a escala planetaria e por iso require máis tempo?? pero non en remedios: ?Foi a guerra o que permitiu saír da crise dos trinta, hoxe día non é posible unha guerra pero hai outras formas de violencia?.
O deber de consumir
A pirámide social de quen dirixiu durante unha década de L?École deas Hautes Études en Sciences Sociais introduce novas definicións. No vértice superior: unha élite mundial ocupada por poderes de sempre e novos poderes ?as multinacionais e as figuras de éxito global no deporte, a cultura ou calquera outro ámbito?. A continuación, unha masa que o antropólogo identifica pola súa función social: consumir. ?Temos o deber de consumir porque é o motor do sistema. Si non o facemos ben, desátanse as crises?, afirma. En terceiro lugar: os excluídos, sexa da riqueza, sexa do coñecemento. E aí seguirán dado que o sistema non ten estímulos para incluílos no circuíto económico e, xa que logo, arrincalos do seu periferia social. ?Non é necesario crear novos consumidores, só é necesario que os que xa existen consuman perpetuamente?. A súa conclusión dá para pouca festa: ?Os pobres teñen que afacerse a ser pobres a medio prazo?.
Disto escribe en Futuro. Un porvir marcado tamén por redes sociais e tecnoloxías da comunicación, que poden servir para o mellor e para o peor. ?Son un medio para coñecer a outros, pero existe o risco de que se tome por outro mundo distinto ao real. É unha tontería dicir ?teño dous millóns de amigos?. Internet non significa nada si simultáneamente non se fai un esforzo considerable en educación. Cometemos un gran erro si pensamos que substitúe á educación e formación dos nenos. Preocúpame que a adquisición de medios tecnolóxicos non teña como finalidade ter un coñecemento real, a finalidade é a do mercado: vender?
¿ As sirenas son reales ? Segun la ONU Grupo de Científicos , heno Suficiente Evidencia Que Apunta a Seres estafa ESTAS Características Viviendo en el los mares y Océanos del Mundo . Los relatos y Retratos de la ANTIGÜEDAD Sobre sirenas COBRAN valor estafa nueva Evidencia Que podria change La Historia Para Siempre ... El Canal de la fauna Presento Esta Semana Una Investigación de Biólogos Que se comple estafa Imágenes generadas porción Computadora párrafo desentrañar el mito . Hijo de Todos sabemos Que las sirenas Personajes de la Mitología griega , Pero COMO Otros Seres Fantásticos , del siempre existira La duda de do Existencia real. Por Eso , Animal Planet ESTRENO El Especial Llamado " Sirenas " , Que Plantea La Posibilidad De que el mito del mar Una Verdad . Este especial de dos horas combinación Imágenes generadas porción Computadora , dramatizaciones y Lecciones de Historia natural, aire El Trabajo de Investigación del biólogo marino de la NOAA ( Administración Nacional Oceánica y Atmosférica ), Brian McCormick, informa el canal de Comunicado en un. " McCormick cuestiona la Posibilidad De que des del hasta evolucione animales el punto de desarrollar en do fisiología Características Humanas y de Especies Acuáticas , planteando la Existencia de Seres muy parecidos a las sirenas Que CONOCEMOS de los cuentos Fantásticos " . El documental Inicia en la primavera del Año 2004 , Cuando la ONU Grupo de ballenas muertas FUE localizado En Una playa del Estado de Washington . "Entonces el Dr. McCormick quiso Descubrir el porqué . Sin sonar Que Sospechaba de la Armada de los estados unidos habia causado la Muerte Masiva De Los cetáceos ". Pero en do Investigación , El Biólogo marino descubrio a Traves De Los Micrófonos Submarinos Sonido ONU no identificado , Proveniente de Criaturas desconocidas . Asi Fue COMO McCormick inicio la búsqueda de Lo Que Creia Una nueva espécie de delfín o ballena , Pero Con El Paso De Los Meses , el Investigador Llegó un Una Sorprendente Conclusión : la nueva criatura marina estafa estába Relacionada Los Seres Humanos . Tendria El misterio do origen remoto de la ONU en muy Pasado , concretamente HACE MILLONES de Ocho de Jahr , Cuando Nuestros Antepasados simios tan SOLO SE habian bajado de los Arboles . A Través de Recreaciones e IMPRESIONANTES Imágenes generadas porción Computadora , el Programa Muestra à un Grupo de ELLOS Viviendo en la costa , recolectando moluscos y Crustáceos de las rocas . Más Tarde ESTOS simios sí adentraron en el agua , buceando En busca de comida Pero nadando Con Dos PIERNAS , tal y de como lo HACEMOS Nosotros Hoy en DIA. " Millones de Años Después , SUS PIERNAS podrian haberse fusionado En Una espécie de cola y sus Pies sí habrian Convertido En Una aleta . Ya no estariamos Hablando de simios , sino de un ' prototipo de sirenas ' " , ánade Animal Planet . A continuacion el completo documental, Disfrutenlo :
Las Ideas no SABEN QUIÉN pertenecen ya una QUIÉN no. Ni Siquiera SABEN Que Tienen Dueño . Saben Que Han NACIDO párr Solucionar Problemas y PROMOVER Avances ; SABEN also Que Han surgido párr desplazar Las viejas ideas de párrafo y sacrificarse ante Otras Mejores . Son Asi de generosas . Necesitan Ser Libres y Competir , vincularse estafa Otras . A imitación de la Naturaleza , tambien EXISTE Entre Ellas ONU Principio de Selección natural, Aunque No sepamos de Como localizarlo en las Leyes del Universo . El Especialista en Innovación Steven Johnson Comparte basicamente this Principio en sus Información teorías . En Su obra Las buenas ideas Publicada en España porción Turner Noema , Analiza las Propiedades y Pautas Comunes Que aparecen de forma recurrente en Aquellos Espacios Sociales en Los Que Las Nuevas Ideas y Las Más Útiles florecen de forma Más prolífica , derribando el tópico de Que las Ideas llegan de noche a Individuos aislados . No es Verdad : llegan a Los cafés Antes de Que A Los laboratorios , a los barrios céntricos Que los antes una las Casas Aisladas . Estós hijo los Mecanismos Que Regulan La aparicion Y El Tráfico De Ideas . ➊ Las Ideas NACEN de restos del Pasado Tomamos Lo Que : hemos heredado o : hemos encontrado porción casualidad . Simplemente lo reorganizamos y le Damos Una nueva forma. La Evolucion avanza haciéndose Con Los Recursos DISPONIBLES ; La Mente visita ONU Vertedero De Restos De Viejas Ideas Que Combinados Producen sin milagro Pequeno. La Tierra anterior a la Vida Que CONOCEMOS estába dominada Por Un Puñado de Moléculas Básicas : amoniaco , metano , agua , Dióxido de Carbono , algunos Aminoácidos y simples Compuestos Orgánicos . Aquellas Moléculas Iniciales un partir de Transformaciones y Combinaciones consiguieron CREAR Vidas complejas . El Científico Stuart Kauffman sí refería un ESTAS Combinaciones Creativas de como " Adyacente Posible lo" , es Decir el potencial creativo del Cambio . No Conocido Límite Tiene : nueva CADA Combinación da un pastel consecutivas Combinaciones nuevas. La historia de la vida y la cultura de Humana es la Historia de la Exploración progresiva Pero incansable de lo Adyacente . ➋ Una idea nueva it rojo Una Que nazca Pará idea UÑA EN our Nivel Consciente , Una constelación especial de Neuronas sí activa porción Primera Vez en el cerebro : Una nueva idea de es Una roja de Células Que exploran lo Posible Adyacente Entre las Conexiones Que se pueden establecer en el cerebro . Una idea no es Una Cosa Única ; es Mas Bien conglomerado un. La NECESITA rojo densamente poblada Estar , ningún hijo si basta solo ALGUNAS de los 100.000 Millones existentes en nuestro de cerebro las Que se asocian . Teniendo en Cuenta Que CADA no está neurona medios de Como Conectada estafa Otras mil diseminadas en el cerebro del hasta totalizar CIEN Billones de Conexiones neuronales , la roja Más Compleja del Mundo, la Generación creativa AUN del Menor Rango NECESITA Una gran CANTIDAD de sofisticadas Conexiones . La roja NECESITA plástica ser, Capaz De adoptar Nuevas configurations . El Entorno Que Mejor Florerias influir en La Creatividad de Nuestro cerebro- hijo Otras Redes cerebrales Que investigan lo Adyacente . Por Encima de Cualquier Equipamiento , LA HERRAMIENTA MAS Productiva párr Generar un Nuevas Ideas Es Un Grupo de Seres Humanos Sentados Alrededor De Una Mesa ; de ahi la perseverancia en el brainstormisg . ➌ lenta Intuición La Hijo Los juicios de votes en apariencia brillantes y pueden proporcionar una suspensión Autores Soluciones Efímeras , Pero Ideas Nuevas Las Que Cambian algun Curso de la vida rara Vez proceden De Una corazonada . Las Corazonadas Que se convierten en Auténticas Innovaciones lo Hacen tras EMPRESAS Largo Tiempo de Incubación en las Que desaparecen temporalmente , emergencias párr conectarse estafa Otras que tal Vez las fortalezca , o no. Son intuiciones Frágiles Que normalmente perecen En Una gran papelera de Proyectos fallidos . Pero, A Veces , la larga maduración y Una nueva Conexión Hacen florecer el Hallazgo sustancial . Si fueramos CAPACES de conservar debidamente codificadas TODAS las Corazonadas Que llegan al cerebro , RENDIMIENTO our creativo aumentaría . La alcaldesa instancia de parte de los AEE intuiciones resultan inutiles Porque ningunas llegan a conservarse en la memoria , en La Compleja Red de Neuronas . ➍ A Veces Hay Un Feliz Hallazgo La corazonada , escribe Steven Johnson , Como Cualquier Otro Pensamiento , es Simplemente Una roja de Células Que se ACTIVAN Dentro del cerebro siguiendo Una pauta determinada . Para Qué ESA Corazonada sí convierta baño algoritmos sustancial Tiene Salón de Que conectarse estafadores Otras Ideas ; Precisa de la ONU Entorno Donde puedan formarse Conexiones Nuevas y sorprendentes . ¿ ESAS Conexiones neuronales TIENEN Naturaleza química o Eléctrica ? La Respuesta es real : Las Dos COSAS . De Cuando la Carga Eléctrica en forma de Señales Alcanza La sinapsis o enlaces neuronales , sí libera sin mensajero Químico -un neurotransmisor , la dopamina o de como la serotonina -que cruza la del hasta neurona receptora y pastel porción ACABA dar una Carga Eléctrica Otra, Que un su Chávez Alcanza Otras Neuronas del cerebro . La serendipia (de serendipia, en inglés ) , se del como ha de dado en denominar al Hallazgo , al golpe de azar , Es Un accidente Afortunado . De No se producen Trazando sin Ello plan de para; Tienes Que partir de Buena Fe párr Llegar a Otro Destino y, embargo de pecado, Perder la Ruta por serendipia pura . De Finalmente , el secreto de la Inspiración Innovadora está en Construir y Vivir Entre Redes de Información, Que permitan una las Corazonadas persistir , extenderse recombinarse y. ➎ Aprovechar Más lo Común : los Errores Es impresionante el , Número de las ideas memorables párrafo la Humanidad Que se pueden atribuir a Errores , olvidos Y Confusiones . LO MAS Común es CoMeter Errores . Probabilidad de Toda Con, los Errores de las Grandes Mentes exceden en Número a los de las Mentes Menos vigorosas . Cuanto alcalde es la Fertilidad de la Imaginación y la abundancia de Conjeturas Que producir , error alcalde Sera la Generación de errores.Un es Algo malo Que heno Que Solucionar Cuanto Antes . La Enorme Diversidad del error permite , A Veces , Llegar al acierto de dado el Despliegue de hipótesis fallidas de Me Mente abierta Florerias ENCONTRAR una Alrededor do . Equivocamos CUANDO sai, TENEMOS Que PONER una prueba de Nuestras certezas y adoptar Nuevas Estrategias . Equivocarse , en si, no nos abre Puertas Nuevas, Pero nos obligaciones a buscarlas . ➏ Tomar Prestado algoritmo ya existente Una instancia de parte Importante de la Innovación ha consistido en Tomar prestada Una Tecnología ya madura de la ONU campo Distinto y aplicarla una resolución de la ONU estafa Alguna Relación pecado Problema El Original . Eso Es Lo Que El los Biólogos evolutivos Stephen Jay Gould y Elisabeth Vrba denominaron " exaptación ": Desarrolla Organismo rasgo de NU UN Destinado a la ONU USO específico , Pero LUEGO ESE rasgo ACABA SIENDO Useful párr Una Función Completamente Distinta . Gutenberg Tomo prestadas las ideas De Un Modelo de prensa de uva párrafo Fabricar Vino y de Ahí consiguio desarrollar la imprenta . Las plumas de los Pájaros , citaban Gould y Vrba , evolucionaron Primero COMO Reguladores térmicos Para Qué los dinosaurios no voladores pudieran protegerse del Frío , Pero La Evolución Hizo Que terminaran SIENDO Útiles párr Controlar el cash flow de aire Sobre la Superficie de ala Lo Que les permitia PlanEAr . ➐ Plataformas Que sostienen Nuevas Plataformas La Creatividad Humana y La Evolución del Mundo creación Plataformas Básicas en las Que se desarrollan Actividades necesarias en el CADA Momento . ESAS Plataformas suponen Conocimientos Que ya no heno Que Para repetir Y Que pueden soportar Innovaciones Que, Combinadas , daran un Lugar Una capa Tecnológico Superior de Nivel, Artístico o social. El Ejemplo puro Más internet es . De Cuando Los Creadores De youtube o Twitter construyen Redes sus, de plataformas pueden emplear del ya existentes . ASI SE Explica Que idea Los Nuevos CREADORES de internet Tardan Meses en HACER Realidad do , tardaron MIENTRAS de Que Las Firmas Electrónicas 20 Jahr en dar forma a la televisión en Alta Definición . La Conclusión de Steven Johnson es Que acabaremos SIENDO Más Creativos ... Cultivamos pecado si prisa Nuestras Corazonadas . Disfrutamos de VARIADAS AFICIONES . Celebramos el los hallazgos espontáneos . Frecuentamos cafés , tertulias y demás La Redes Líquidas . Bucamos Los Vínculos Entre Conocimientos . No nos da miedo CoMeter Errores . Archivamos Pensamientos y dejamos Que se desordenen . Si No Nos Importa de Que Otros construyan SOBRE NUESTRAS ideas. Si tomamos Prestado Cuanto no está a nuestro de Alcance . Reciclamos . Paseamos porción pasear
Máis veces que o desexado tivo que escoitar o filósofo e matemático Bertrand Russell a seguinte pregunta : "O que parece máis importante, a ética ou relixión ?". Coa súa habitual ousado e forte , caeu a seguinte resposta : "Eu viaxei moitos países de distintas culturas ; ningún deles me preguntou sobre a miña relixión, pero en ningún deses lugares me permitiu roubar, matar, mentir ou cometer actos indecentes ". Este así graficamente Russell defendeu unha tese a que dedicou ningún pouco de enerxía: pode vivir sen relixión; antiético , non. Non vai ser difícil de acordo con el. Pero probablemente era consciente de que o mínimo ético ligazón non matar , non roubar, non mentir , non confirmación actos pillabáns que veñen, tamén, como un legado de grandes mentes relixiosas, como Buda, Confucio , Moisés , Xesús ou Mahoma. Ou sexa: a ética ea relixión tenden a usar as mans, a camiñar xuntos, traballar xuntos. De feito, 83% dos seres humanos con liga súa tarefa ética pertencente a calquera dos 10 mil relixións existentes no noso planeta. Esta determinación de cooperación non impediu a fricción e disputas entre ética e relixión. Case un século, en 1915, o filósofo neo- kantiano Hermann Cohen foi proposto para resolver a disputa entre a ética secular e relixión atrás. A súa proposta era clara: a relixión ha de ser disolto en ética. Sería , segundo el , a maior gloria campá da relixión. Alén do máis , a relixión será tanto máis certo canto máis poder el para explotar -se e desaparecen na ética. E rematou no criterio ético da verdade da relixión, a tese de que Feuerbach anticipara , o crítico máis severo da relixión : " A verdadeira relixión é a ética ." Pero , se cadra , todo é un pouco máis complexa. Desde entón, a ética non é un destino malo para nada nin ninguén. Así que perda a súa presenza no cotián do noso país ! Pero a relixión non acepta de bo grado a súa auto- disolución nel. El preferiu non se o seu compañeiro de viaxe. De feito , os dous veñen de moi lonxe. Uníronse e coñecido momentos difíciles como balances e ansiedades. As grandes logros éticas da modernidade foron alcanzados a pesar da oposición das igrexas Non é certo que a ética comeza onde a relixión remata. Temos tradicionalmente culpou a ética do que facemos e ter reservado á relixión a tarefa de xestionar o que esperamos ; pero é moi probable que unha tal división do traballo non é relevante. O que realmente sempre buscou tanto a ética ea relixión foi o de presentar unha imaxe intelixible da vida na Terra. Nin ética só sobre o acerto das accións humanas , nin relixión só se refire á relación dos seres humanos aos seus deuses. Ambos apuntan a unha intelixibilidade global máis ampla. Ambos buscan , cunha tenacidade semellante, o sentido da vida. Alguén xa dixo que os engloba prazo esperamos os dous. Efectivamente , os que se atreven a pronunciar a palabra esperanza - " o soño dun vixiante " chamado Aristóteles está a falar, polo menos implicitamente , a ética ea relixión. Enfrontamos dous tipos de coñecemento, o ton case melancólico, se atreve a insinuar esperanzas fráxiles que nunca poden fundamentar plenamente. Nin ética , nin relixión renunciar , por exemplo, os acabados finais. "Desde dignidade persoal", o filósofo marxista Ernst Bloch se rebelou contra a evidencia sanguenta que os humanos " acaban como gando ". El argumentou , con gran forza antropolóxica , que en vida fora gando diferente: tiña libros escritos , por exemplo. El cría , polo tanto , que esta diferenza é só fixese tamén presente ademais da morte. E pediu axuda para a ética ea relixión , a axuda en forma de esperanza: A esperanza é o primeiro título da súa obra máis decisiva. Pero : sempre evocou unha " esperanza de loito ", isto é incerto, fráxil. A esperanza " firme" do cristianismo parecía un exceso. "Hai capítulos de ética" recoñeceu Aranguren , o gran profesor de ética en España ", que non sabería como resolver , de algunha maneira , eu non son de relixión ." E puxo como exemplo de solidariedade, o que considerou " herdeiro de fraternidade cristiá". Aranguren sempre defendeu , como fixo Bloch e gran parte da tradición filosófica occidental, a apertura de ética para a relixión. Isto non quere dicir que a ética ea relixión acaban no sistema. É certo que , probablemente, todas as relixións cravan aos fieis : facer o ben , evitar o mal. Todos unirse á regra de ouro : ". Trata aos demais como queres que te tratan " Rabino Hillel condensado o núcleo ético de todas as relixións nunha fórmula tan simple como grandioso : "Sexa bo , meu fillo ." Pero non todo na relixión é a ética ou moral. A actitude relixiosa ten que ver co misterio , con admiración, a adoración , para louvar , ata a súa entrega. A apertura da ética á relixión , non quere dicir que a ética non sabe andar só na determinación e definición de valores morais. A experiencia mostra o contrario: moitas veces, as grandes conquistas éticas da modernidade foron alcanzados a pesar da oposición da relixión mellor dicir de Igrexas . Ética é autónoma e non depende de relixión; pero vai gañar se aceptar este pulso válido ofrecido. Finalmente, esta apertura non significa que a ética da relixión pedir a prestar -lle o seu Deus , a fin de acadar unha base perfecta para os seus patróns. Estes soños son teocêntrica connosco lonxe. Ética aprendeu, sen pena , vivir sen unha base forte; saber que, como tantas outras áreas importantes da vida , non pode probar cientificamente a base sobre a que se senta. " Desprobado Nada vale pode ser probada ou comprobado ", repetiu o ben de Unamuno . Ética e relixión rematar aprendendo que, ademais do científico, non é significativo. O último é o único campo no que se pode destacar. A moral de ser mal recorda e golpeado vidas poden forxar alianzas coa relixión Cal é , entón, a apertura de ética para a relixión ? Primeiro de todo : non hai unha ética do inmediatez que pode ir do brazo de relixión , senón que tamén xestiona ben sen el. Defende unha distribución xusta da cultura e bens dispoñibles. É un intento realista para promover o equilibrio, harmonía e diálogo. E nunca esqueza a utopía da xustiza como repulsa permanente. Pero ao lado desta ética do inmediatez , sobrio e atento á urxencia inmediata, outra ética, eu non sei como adxectivos , e non só buscar o mellor e máis xusto esta configuración , pero a pregunta insistentemente non son máis presentes. Mira cara atrás con angustia inevitable , para os que viñeron antes de nós , intentando introducir significado onde non había ningunha. É unha ética que, ademais de actuar sobre iso, medita sobre o pasado do tratado inxustamente pola historia. El se lembra de vidas danadas e agredidas . Este é o lugar onde a ética pode forxar alianzas coa relixión. Ética sentir saudade dun tipo de finitude curado, evocado pola tradición cristiá, a un posible escenario futuro sen vítimas nin verdugos . A perspectiva sombría de que todo podería ser como ten acontecido ao longo da historia da humanidade cambiou ata pensadores non crentes a postular escenarios versión futura. Unamuno tivo moitos seguidores no seu desexo de que "a nosa raza humana é traballar máis que unha procesión fatídico de pantasmas que van da nada ao nada." Quizais sexa hora de lembrar outro gran filosofía, Jürgen Habermas, no escenario abraiante da igrexa de St Paul, en Frankfurt. O máis preocupante , segundo el, é "a irreversibilidade dos sufrimentos do pasado inxustiza inflixida a persoas inocentes que foron abusada, degradadas e asasinaron - ningún poder humano pode arranxar ." Engadiu: " A esperanza perdida da resurrección ", moitas veces se sente como "unha gran lagoa ". Relixión escenarios finais esperanza contra a esperanza benevolente , salvo ; persistente cuestionou a ética da relixión , en base a que a esperanza ; relixión, pola súa banda, refírese ao misterio, o silencio ; e tamén coñecido como ética e coñece a palabra misterio do silencio , ambos acaban dando ben.
-Byung-Chul Han, pensador coreana que vive en Berlín, é a nova estrela da filosofía alemá -A competición traballo sufocante, o exibicionismo dixital e falacias transparencia demanda política son males contemporáneos discutidos na súa obra
Non é estraño que a Alemaña , o país que produciu mentes como Kant, Hegel, Nietzsche ou Marx , ter devoción á filosofía, é inusual que a nova revelación da inevitablemente Alemán nai do Oeste pensamento pensamento moderno é un autor leste cando eu era trinta e cambiou Corea do Sur de Europa. Hoxe, os libros deste autor, Byung- Chul Han , son prestixiosos bestseller nun país aínda apaixonadamente argumentando seus filósofos viven Jürgen Habermas son , Peter Sloterdijk e David Precht Richard. Teñen un deles. Byung- Chul Han naceu en 1959 en Seúl e estudou metalurxia alí, pero pronto chegou á conclusión de que iso non ía a sitio ningún. A carreira non foi aínda interesado. Decidiu cambiar -se para a Alemaña e estudar literatura, mais acabou interesados en filosofía. En 1994 recibiu o seu doutoramento na Universidade de Múnic, cunha tese sobre Martin Heidegger e logo despois que foi lanzado como un profesor universitario despois da obtención do diploma , en Basilea . Actualmente, é profesor de filosofía da Universidade das Artes de Berlín despois do exercicio no College of Design Karlsruhe realmente Sloterdijk , que non deixou de discutir co que moitos consideran o seu sucesor no trono simbólico da filosofía alemá. Nos últimos meses , houbo dous libros publicados en España Han- Fatigue Society e da Sociedade de transparencia , en abril dunha agonía terceira La Eros aparecer (en Herder , como antes ) - e outros pode ser traducido en breve. Eles discutiron os males do presente : o home contemporáneo, o filósofo afirma, xa non sofre de ataques de virus desde o exterior ; corroído -se entregado á procura do éxito. Un camiño narcisista para sitio ningún que esgota e aborda a depresión. É o resultado de rexeitar insalubre existencia do outro, para non asumir que o outro é a raíz de todas as nosas esperanzas. Ademais, só o outro dá orixe a eros e eros é precisamente o que xera coñecemento. A entrevista foi realizada no Café Liebling situado na Raumerstraße Berlín, en Prenzlauer Berg , un barrio que ten acontecido nun bohemio pouco presentado. Parece unha música suave de fondo que os camareiros non teño ningún problema máis suave para evitar interferencias na gravación de conversa. Han é puntual para o compromiso. El se senta e pide café. A primeira pregunta é sobre a relación directa que establece entre eros e pensamento. Mira o entrevistador mira para as súas mans , mesa de cabelo, en silencio. Tras uns segundos comeza a falar : "Eu creo que para responder a esta antes necesito pensar por un par de semanas ." Ao parecer, deixando o problema de lado , aínda que os destinatarios , ao final da entrevista. Non ten présa . El leva o seu tempo. Por todo. "Cando vin para a Alemaña, nin sequera sabía o nome de Martin Heidegger ", di el. " Quería estudar literatura alemá. Non sabía nada da filosofía. Eu sabía que eles estaban Husserl e Heidegger, cando cheguei a Heidelberg. Yo , eu son un romántico, quería estudar literatura , aínda que ler moito devagar, entón eu non podía. Pasei unha filosofía. Para estudar Hegel velocidade non é importante. Só ten que ser capaz de ler unha páxina por día. " O escravo hoxe é escollido na presentación. Un é libre e estoura a si mesmo a entrar en colapso Calquera cousa menos re metalurxia deixara en Corea. " A finais dos meus estudos eu me sentín como un idiota. En realidade, eu quería estudar algo literario, pero en Corea e podería cambiar estudos nin a miña familia me deixou. Eu non tiven opción a menos deixar. Eu mentín para os meus pais e me acomodei en Alemaña, aínda que el mal podía me expresar en alemán. " El iniciou un proceso de aprendizaxe de linguas e novos materiais que lle permitirían comprender os problemas enfrontados polo home de hoxe. Explicando que é o obxectivo dos seus libros. Ao contrario do que aconteceu no pasado, cando o mal vén de fóra , agora o mal está dentro do home a si mesmo, el subliña Han : " A depresión é unha enfermidade narcisista. Narcisismo fai perder a distancia para o outro e que o narcisismo leva á depresión, implica a perda do sentido de Eros. Nós deixar de recibir a mirada do outro. Nun dos últimos textos que escribín insisten que o mundo dixital é tamén unha forma de depresión : o mundo virtual a outra desaparece. " Hai posibilidades de bater o estado depresivo ? "A forma de curar a depresión é deixar atrás o narcisismo . Mirando para o outro , entender a súa dimensión , a súa presenza ", di el. "Porque contra o inimigo externo pode buscar anticorpos , pero non hai uso de anticorpos contra nós mesmos. " Para aclarar o que suxire usos Jean Baudrillard : o primeiro inimigo estranxeiro tomou a forma de lobo , el era un rato , máis tarde se tornou un besouro e acabou sendo un virus. Hoxe, con todo , "a violencia que é inherente ao sistema neoliberal , non destruíu de fóra do individuo. Faino desde dentro e leva á depresión ou o cancro . " Interiorização do mal é unha consecuencia do sistema neoliberal que alcanzou algo moi importante: non precisa máis exercer a represión , porque iso foi internalizado . O home moderno é o propio o seu propio operador, lanzado só na procura do éxito. Sendo así, como se encarga de os novos males ? Non é doado , di el. "A decisión de abolir o sistema que nos leva á depresión non é algo que afecta só o individuo. O individuo é libre para decidir se quere ou non deixar de ser deprimido. O sistema neoliberal obriga o home a actuar como un emprendedor, un rival doutro , que só unidos pola relación de competencia. " Voltar á idea hegeliana da dialéctica do señor eo escravo, Byung- Chul Han afirma que " hoxe é o escravo que optou pola submisión ". E iso ten que cambiar unha forma de vida raramente interesante ", mera vida, en comparación coa vida boa ", di el , a supervivencia case puro. A cambio , o home cede a súa soberanía e liberdade. Pero o máis impresionante é que o propio mestre tamén deu a liberdade para facer propio operador. El internalizou represión e está condenado a fatiga e depresión. Pero a fatiga ea depresión non pode ser interpretada como a alienación no sentido marxista tradicional. "Só coerción ou explotación levan a alienación dunha relación de emprego. O neoliberalismo coerción externa, a explotación doutros desaparece. O neoliberalismo, traballo ou na casa significa optimizar a realización persoal. Un deles é liberado. Polo tanto, se non acadar a alienación , pero esgotamento. Un estoura a si mesmo, ata o colapso. No canto de alienación parece unha auto-explotación voluntaria. Polo tanto , a sociedade como unha sociedade de rendemento a fatiga non pode ser explicado con Marx. A sociedade que Marx critica a sociedade disciplinaria é a explotación doutros. Nós, con todo, vivimos nunha sociedade de desempeño auto-explotación ". O home se fixo un animal laborans , " verdugo e el mesmo vítima ", lanzado un fallo terrible horizonte. Como todo bo romántico, Han atopa a solución no amor. Debemos negar o presente represivo e aceptar a existencia do outro e na súa man a posibilidade do amor. Un bo exemplo é a película Melancholia , de Lars von Trier. Nel , un personaxe aparece deprimida Justine ", porque é incapaz de amar. A depresión aparece como unha incapacidade de amar. Pero Justine chega a saír da depresión , grazas á aparición dun planeta que vai destruír a Terra. É a ameaza de que a catástrofe que permite curar a depresión que o fai capaz de entender a existencia do outro. En primeiro lugar, o outro é o planeta e , a continuación, a outra. E para saír da depresión se sente capaz de amar, de recuperar un sentido de eros . " E é que " Eros é a precondição do pensamento. Sen o desexo dun ser querido que é o outro, non hai posibilidade da filosofía . " Mentres a Grecia e España están en " shock " coa crise , a competencia bruto e despedimentos endurecer Existe unha relación directa entre eros e logos pasando descubrir outros. Sen que haxa calquera posibilidade de verdade. Eros ten unha relación vital co pensamento . Os logotipos sen eros sería puro pensamento. Así remata a agonía de Eros recorda : " Pensamento comeza sentido enfático baixo o impulso de Eros. Debe ser un amigo, amante de pensar. Sen eros , o pensamento perdeu vitalidade e se fai represiva ". Hai o exemplo de Alcibíades , que o acceso ao coñecemento a través de Sócrates sedución exercida sobre el. "Sempre pensei que Eros foi eliminada , pero é unha condición do pensamento ", el insiste. "É o amigo que introduciu unha relación vital que fai que o modo de pensar ." En contraste , " a ausencia de relación co outro é a causa principal de depresión. Esta situación é agravada pola comunicación dixital , hoxe, as redes sociais . " A soidade , a incapacidade de entender o outro, a súa desaparición. Hai , con todo, confundir sedución coa compra. "Eu creo que non só a Grecia , España , tamén, están en estado de shock despois da crise financeira. En Corea o mesmo aconteceu despois da crise asiática. O réxime neoliberal instrumentalizada radicalmente este estado de shock. E aquí vén o demo, que se chama liberalismo ou do Fondo Monetario Internacional e dar diñeiro ou crédito a cambio de almas humanas. Mentres un está aínda en estado de choque , a neoliberalização máis duras da sociedade caracterizada pola flexibilidade laboral , a competencia bruto, a desregulación , os despedimentos " ocorre. Todo está suxeito ao criterio dunha suposta eficiencia da actuación . E, finalmente, explica: " Estamos todos exaustos e deprimidos. Agora sociedade Fatiga Corea do Sur está en fase final mortal ". En realidade , toda a vida social faise unha mercadoría, un show. A existencia de calquera cousa depende del anteriormente " exposto " por " valor de exposición" no mercado. E, así , " a sociedade exposta tamén se fai pornográfico. A exposición ao exceso transfórmase todo en mercadoría. O invisible non existe, para que todo sexa entregado núa , sen un segredo, para ser comido inmediatamente, como dixo Baudrillard . " E o peor : "A pornografía destrúe eros e sexo en si. " Transparencia se esixe de todos os inimigos directa do pracer, que esixe unha certa disimulo , polo menos, un fino veo. Mercantilización é un proceso inherente ao capitalismo só coñecido uso da sexualidade : o seu valor de exposición como unha mercadoría. O mesmo ocorre na demanda de transparencia na política : "A transparencia é esixida hoxe en día os políticos é todo menos unha esixencia política. Transparencia para os procesos de toma de decisións que non facer os consumidores de interese non están invitados . O imperativo de transparencia serve para descubrir a política, para poñer á vista ou a chocar. A demanda de transparencia asume a posición dun espectador impresionado. É a procura dun cidadán comprometido , pero un espectador pasivo. A participación é en forma de queixas e reclamacións. Sociedade de transparencia , chea de espectadores e consumidores, é a base dunha democracia espectador. " A esixencia de transparencia , xunto co feito de que o mundo é un mercado, fai que os políticos non acaban sendo valorados polo que fan , pero o seu lugar na escena. "A perda da esfera pública crea un baleiro que acaba sendo ocupado pola intimidade e aspectos particulares da vida" , di el. "Hoxe moitas veces escoitamos que a transparencia é publicar as bases de confianza. Nesa declaración atópase unha contradición. Confianza só é posible nun estado entre o coñecemento e non coñecemento. Confianza significa que, aínda sen saber , construír unha relación positiva coa outra. Confianza fai acción posible, a pesar de non saber. Se eu sei de todo, a confianza innecesaria. A transparencia é un estado que non saber foi borrada. Onde rexen a transparencia, non hai espazo para a confianza. No canto de dicir que se a confianza transparencia, tería que dicir que a transparencia suprime confianza. Só pide transparencia nunha sociedade onde a confianza non existe máis como un valor . " Un exemplo desa contradición é o Partido Pirata presentouse como a transparencia, o que realmente equivale a unha proposta de despolitización . "Este é realmente un anti- partido" , di Han E tamén ten diluído a "verdade " porque a transparencia da sociedade o que importa é a aparencia. Parte do seu discurso que lembra os anos sesenta situacionistas franceses, sostendo que a historia podería ser explicado pola predominancia de verbos que explican as cousas. Nos tempos antigos, era importante , pero ter imposto capitalismo. Na sociedade de hoxe do espectáculo , con todo, ten vistas a importancia de , ao parecer, aparencia. Sumas Han : "Hoxe está a ser xa non ten ningún significado. O único que lle dá valor a ser exhibido é o amosado. Ser non é importante, se non pode amosar quen é vostede ou o que ten. Hai o exemplo de Facebook, para captar a atención , de xeito que ten que recoñecer un valor exhibirte , se pon nunha vitrina . " E o aspecto mundo é financiado por contribucións dos medios de comunicación. Pero hai unha gran diferenza entre saber que esixe reflexión e profundidade, e saber que ningún coñecemento verdadeiro trae. "A acumulación de información non é capaz de xerar o dereito. Canto máis información chega ata nós , parece que o mundo máis complexo "
Filosofía Week comezou esta mañá en Pontevedra a súa edición XXXI con renovado vigor e combate o tema central " Filosofía e Revolución" , cuxa primeira manifestación foi filósofo Santiago Alba Rico, preocupado polo efecto sedativo das redes sociais conciencia cívica e voz contra a suposta neutralidade da revolución tecnolóxica. "Teñen un efecto entorpecente , adormercedor como o opio do pobo" , dixo o relator. No seu discurso, recollidas por Europa Press, Alba advertiu contra a posibilidade de " acrítica asumir carácter emancipatorio mecánica de novas tecnoloxías " e chamou a atención sobre o conxunto de empresas " en mans dunha pequena elite, que é que realmente determina o seu curso , non os usuarios ". "A rede é como un monstro tentáculos que foi integrado nas nosas entrañas ata o punto onde é difícil distinguir o latexo dos nosos corazóns a moitos sons do ordenador cando estamos conectados ", comparou o relator , que vive en Tunisia desde finais dos anos oitenta. Con esta experiencia , el prexudicou discurso que chama Resortes árabes eran " un resultado de novas tecnoloxías ", mais si unha vitoria sobre eles. Oitenta programas Escritor TVE culto, como "A bóla de cristal ', Alba xulgado programa" impensable "estilo na TV hoxe" que apela as vísceras . " Filosofía Week , organizado pola Aula Castelao, vai decorrer ata o venres coa presenza de figuras de pensamento crítico como Terry Eagleton inglés, estudoso marxista e adaptación contemporánea , e os revolucionarios do pasado como o portugués Otelo Saraiva de Carvalho, protagonista da Revolución dos Cravos. Mozambique e Venezuela tamén estarán presentes os discursos , con espazo para o ambientalismo e outros lugares de revolta para que os cidadáns, como coordinador da aula expresa, Ana Regueira , repudiar a idea de que ela é a culpa para os recortes libre e asumir ese papel " na crenza de que non hai alternativas ".
Filósofos e biólogos coinciden en que o gran talento que nos distingue do resto do mundo animal é o poder da linguaxe , pero que non axuda a responder á gran pregunta: como é que imos adquirir ? Os neurocientistas agora facer unha pista crucial: cando unha persoa escoita verbos e substantivos relacionados cunha parte do corpo, como chutar ou xogando , as rexións motoras do córtex que o movemento normalmente directo destas pezas son activados inmediatamente , sen ningunha razoamento para mediar . Hai dentro do cranio , as palabras e os seus significados parecen ser case o mesmo. De Sir William Jones descubriu a familia de linguas indo-europeas e formular a primeira teoría da evolución dun século antes de Darwin - lingüística ocupou un lugar destacado no pensamento evolucionista , e esta tendencia ten feito outra cousa intensificar no noso tempo. Non é a toa que unha das cuestións fundamentais da bioloxía moderna é entender exactamente como a facultade de linguaxe evolucionou , quizais o atributo humano por excelencia. E os biólogos están ben conscientes de que a evolución nunca inventou nada a partir de cero : é un oportunista, como dixo o premio Nobel François Jacob. Nun estudo de fMRI con 21 voluntarios, Yury Shtyrov e compañeiros do Centro de Neurociencia Integrais da Universidade de Aarhus , en Dinamarca , mostran agora que os verbos e substantivos de acción , saltar, lanzar, chutar , danza de indución case inmediatamente, en só 80 milisegundos , a actividade da cortiza motor, a parte do cerebro situada por riba das orellas que procesa normalmente mover os músculos. E non só iso : a casa actividade coa área específica do corpo involucrada no significado da palabra en cuestión. As funcións do córtex motor na comprensión da linguaxe Ademais Shtyrov e compañeiros mostraron que a activación do área correspondente do córtex motor, como mover as pernas, se é o salto- verbo suprímese se presentado ao voluntario semanticamente inconsistente con outra palabra, como exemplo, ou ir parado. Este efecto corresponde ao fenómeno ben documentado por neurocientistas laterais inhibición durante o procesamento do significado das palabras , e moitos outros fenómenos de percepción e coñecemento. Activación cerebral en 80 milésimas de segundo motor é moito máis rápido que a percepción consciente, que custa o cerebro de preto de 300 milisegundos , ou case un terzo de segundo. Ademais, o fenómeno é totalmente independente de se o tema está prestando atención ou non exercer que os científicos teñen. Esas dúas observacións , xunto co feito de que o fenómeno funciona nos dous nomes como verbos levar os autores a propoñer que os circuítos do motor están implicados na interpretación da linguaxe de forma automática. Este operador é a marca do corpo mental proposto polo gran lingüista Noam Chomsky mediados do último século lingua. Neurociencia está gradualmente esculpindo unha radicalmente nova teoría do vello problema de semántica : o signo eo significado son dous mecanismos cerebrais relacionadas.
A nova reforma educativa proposta polo goberno vai levar a algúns cambios. É difícil dicir o que é o máis significativo, pero podemos falar dun deles, sen dúbida traerá consecuencias terribles. Filosofía no Ensino Medio segundo é opcional. E a filosofía é tan importante ? Course . A filosofía naceu na Grecia antiga man da democracia e sempre foi un espello fiel do pensamento libre. Antiga, medieval e contemporánea Xa se preguntas sobre como comportarse , ou o máis xusto. Filosofía tamén foi influenciada por varios factores crenzas católicas
ou influencias -económicas , senón que todo o filósofo ten preguntas
distintas e diferentes respostas atopadas baixo a bandeira do libre
pensamento. Nun
país que só non vai atopar unha educación adecuada os alumnos afrontan
unha nova proposta que parece ensinar a memorizar respostas en vez de
buscar novas preguntas -. Román Javier Correa.
Tamén
chamado de " análise filosófica" é o conxunto de tendencias na
filosofía da linguaxe , os resultados virada lingüística producidos nas
primeiras décadas do s. XX,
argumentan que a característica común que os problemas filosóficos
implica confusións conceptuais derivadas de mal uso da lingua común e
que a súa solución é unha clarificación do significado das declaracións
cando aplicada a áreas como ciencia, metafísica, relixión, a ética, a arte , etc. Normalmente
autores entenden estas tendencias continuaren que a filosofía é unha
actividade para unha terapéutica, esclarecedor para outros, tivo como
obxectivo aclarar o significado de instrucións. En
palabras de Habermas, un cambio de paradigma ocorre, desde unha
filosofía da conciencia , ou epistemoloxía , que a materia -in a
relación entre suxeito e obxecto, unha filosofía da linguaxe, no que
importou a relación entre a declaración eo mundo, é dicir, unha teoría do significado. Tal pregunta clásica, por exemplo, como pode ser formulada en teoría
de coñecemento sobre " o que se coñece " é reformulado e reinterpretado
como unha pregunta sobre o sentido acerca de "o que se entende cando
dicimos que sabemos algo. " As
fichas de actividade dilucidatoria , característica fundamental de toda
a roda analítica, comeza coa fundación Task lóxica da matemática,
tomada por Russell e Whitehead, coa publicación de Principia Mathematica
especialmente (1910-1913) , unha obra que , seguindo o os
estudos iniciais de G. Frege , fundou a linguaxe rigorosa da lóxica que
permite evitar ambigüidades e confusións do uso da linguaxe ordinaria,
este traballo engade Wittgenstein, Tractatus Logico - Philosophicus
(1921 ), tamén dedicado á estrutura lóxica linguaxe
e enfocada na cuestión do que " se pode dicir ", Russell e Wittgenstein
comparten a mesma perspectiva lingüística da realidade, o atomismo
lóxico , segundo o que o mundo linguaxe e mostran unha mesma estrutura
común ou " marco lóxico " ( vexa o gráfico) como a lingua espello do mundo, que reflicte a súa natureza. De
aí a idea fundamental de que a realidade só pode ser comprendida a
través da linguaxe xorde , porque é un reflexo da realidade (teoría
especular da linguaxe, que substitúe a teoría do espello a idea de s.
XVII ) e que o coñecemento consiste só na análise da linguaxe. En
principio, a análise da linguaxe é confiada á lóxica sistemática en
Principia Mathematica , ou sexa, unha linguaxe formal das demostracións
lóxicas e predicados , co cal Russell compostos reducidos a simples
declaracións partir ao descubrimento neles os elementos simples que corresponden aos feitos simple do mundo
ou feitos atómicos ( Wittgenstein ), tamén o Tractatus segue no camiño
de descubrir a estrutura lóxica da linguaxe. Esta
fase inicial da filosofía da análise, seguida dunha segunda fase do
Tractatus influencia decisiva sobre o Círculo de Viena, onde
neopositivismo xorde. Iso,
sumado ao movemento analítico unha postura anti- metafísica suposto ,
para establecer o criterio de verificabilidade do significado, tendo en
conta que cada afirmación é metafísica sen sentido , xa sometido a
análise lóxica (como Carnap argumenta en A superación da metafísica
mediante a análise lóxica linguaxe, 1931). W.V.O. Quine
foi atribuído a esta fase do proceso, o que el chama de " ascenso
semántica ", en que en vez de falar sobre as cousas e obxectos, falar a
lingua coa que falamos cousas para evitar preguntas incómodas sobre a
existencia de cousas. Tamén é o período máis significativo da filosofía analítica. Manteña
unha terceira fase corresponde ao retorno de Wittgenstein a Cambridge
en 1929, eo cambio na súa filosofía, que é coñecido como " Wittgenstein
", exposta sobre todo nas Investigacións Filosóficas (publicado
postumamente en 1952) , que se concentran non na análise lóxica da linguaxe, pero o uso diario chamado linguaxe común. Tamén os anos de críticas de Gödel formalismo lóxico. Esta
filosofía analítica chamado " linguaxe común" ten en conta a pragmática
da linguaxe e inclúe a lingua , e non no aspecto de reflexión especular
da realidade , sen unha perspectiva máis ampla como unha actividade e
mesmo un "modo de vida" ,
análise da linguaxe non busca a súa reinterpretación como unha sintaxe -
un- lóxico cálculo rigoroso lóxico , pero a súa clarificación mediante o
recoñecemento das características naturais da lingua viva , que integra
varias funcións da linguaxe "xogos de linguaxe" múltiple e a pluralidade de usos e contextos lingüísticos. Nos anos cincuenta esa filosofía analítica influenciada polo '
Wittgenstein ' é desenvolvido sobre todo, aínda que non exclusivamente ,
na chamada escola de Oxford. Richard
Rorty , tras críticas da filosofía analítica por Quine , Putnam e
Davidson , entre outros, analizar e morreu o presuposto fundamental de
que a filosofía analítica e filosofía da linguaxe , en xeral, se basea ,
é dicir, o carácter de representación da propia linguaxe ,
como se fose esencialmente un esbozo do que é o mundo, e determina que a
principal cuestión da lingua filosófica é a relación da linguaxe co
mundo : o significado. Entón
vai aínda que, segundo este autor , por forza dos acontecementos,
ambigüidades e filosóficas , problemas lingüísticos non resoltas
insoluble mesmo mal definido, e no sentido dunha filosofía que a misión
non é atribuída , en xeral, os estados base
de coñecemento , senón simplemente para describir, para un nivel de
persoas, algúns problemas e escribir sobre eles, sen un perfil definido
abondo , e sen tarefa máis esencial do que outras especialidades
humanidades (historia, crítica literaria, poesía, xornalismo , etc.) xuntar-se como un no que el chama de "conversa do Occidente " ou " conversa da humanidade. "
Edgard Morin (París, 1921), un dos " pensadores planetarias " máis respectados internacionalmente , estaba en España hai pouco. Eu vin para dar unha charla no Institut Français de Madrid, baixo o título " A esperanza é posible? ". Ao 91 anos de idade, Morin vital, sorrinte e continúa invejavelmente lúcido. O français teatro Institut estaba lotado de ansiosos para ter o privilexio de escoitar a xente filósofo veteranos. Os
mozos e os lotes de persoas maduras , persoas con miradas alternativos e
señoras e señores burgueses nas súas mellores roupas. Os
intelectuais , empresarios, funcionarios, indignados e amas de casa
moitas veces escoitamos estas conversacións con entusiasmo Morin , un
sentido pedagóxico admirable, aínda ofrece todo o mundo. Ninguén
se ofende cando verdades soltas , pero poucos pregunta súas
reivindicacións dinamiten propagación base que se pensaba que os
políticos e os medios de comunicación. Morin , pai do pensamento complexo , falando cun sentido común radical
e dunha cultura tan monumental que case todos os aspectos, é ganancia, o
que xa é notábel nos nosos tempos.Explica
ese compromiso : " Acontece que o meu traballo responde aos anhelos por
veces inconsciente compartimentalização disciplinar insatisfeito ,
incluíndo filosofía e que aspiran a outro modo de coñecemento, pensaba o
contrario. Creo que ata subconsciente formulada para os que me esperaba sen saber verdades. No encontro , que se atoparon. E esa é a miña maior alegría " (My way, Gedisa ).Con Edgard Morin puidésemos falar minutos antes do seu discurso de conferencias , para que expandir xogados no evento.O que sei , crea, esperaba?Edgard Morin propón un repensar das preguntas Immanuel Kant, porque vivimos nun tempo sen esperanza. Espero
que o progreso incesante , un mundo sempre mellor, se desintegrou no
século pasado, por mor das incertezas , o medo do futuro. Isto xera ansiedade medo do futuro no presente, o que se agrava polas condicións de vida actuais. É resignación , o fatalismo , ou a rabia, a ira , a indignación.Pero hai unha posibilidade, di Morin , que as cousas van cambiar para mellor. O que pode cada un de nós para levar ese cambio ? , Preguntou o pensador francés. "En primeiro lugar , di el, é dar resignación ao fatalismo . En segundo lugar, crer na posibilidade dun camiño, un camiño que pode mellorar as cousas. Porque hai actualmente moitas enunciações precisas do que acontece , pero poucas propostas de acción. Precisan mostrar que hai un camiño. " E sinala-lo Edgard Morin dedicou a súa charla.Onde está a humanidade?O
tipo de economía que dirixe a política hoxe parece saber todo , cando,
en realidade, non ten resposta para as cuestións fundamentais. Temos
un sistema de ensino con moitos especialistas competentes na súa
disciplina e cego para facer xuízos globais sobre o esencial. Hoxe existe unha nova ignorancia. Neste punto Morin desexa citar Ortega y Gasset : ". Sabemos o que nos acontece , e iso é precisamente o que pasa " Nós nos facemos un mundo cego, sen perspectiva , incapaces de ver as cousas.A medida pode destruír o desenvolvemento da solidariedade, da cohesión , non só xera cousas boas , como a liberdade. A globalización nos trouxo o mellor eo peor. O século XX, xurdiu a especulación financeira que domina o mundo, ten poder sobre os estados. O outro gran problema é o fanatismo relixioso e político.Nave da Terra está inmerso nunha carreira tola. El é alimentado por catro motores producidos: ciencia, tecnoloxía , empresas e beneficios, que son ambivalentes . Pero non hai ningún piloto no barco e , probablemente, dirixida á máis
profunda canto máis desastres que inclúen crises : crise económica, o
conflito ecolóxico, ideolóxico e relixioso, as armas de destrución
masiva.Probablemente significa que pode ocorrer no futuro. San desastres probables. O sistema da Terra pode volver á barbarie. Se non pode resolver o problemas fundamentais a fame, a pobreza, a
migración, a degradación ambiental, a proliferación de armas de
destrución masiva , a explosión de odio e relixioso- ideolóxico, está
fadado a se desintegrar ou converterse .Podemos crear un meta- sistema, unha metamorfose. A metamorfose é posible. Como realizala lo? Democracia en Atenas que morreu séculos despois renacer duro. É
a historia das ideas: tolo , iluminado, " desviado " para crear redes
que tendencias que á súa vez xeran xurdir grandes forzas históricas. Xesús era un branco xudeu. Muhammad, o capitalismo, o socialismo, a ciencia moderna , no século
XVII eran propensos a ter éxito cuxo desviacións foron moi baixos.O que pode ser a nova metamorfose ?En períodos de crise moita creatividade nace. A crise crea incertezas e oportunidades. Libera inibia forzas que poden ocorrer axiña e permite actualizacións potenciais.En
primeiro lugar, necesitamos globalizar , nutrir a solidariedade ,
gardar partes do mundo que están ameazados e, segundo , hai que de-
globalizar , protexer as culturas e produtos locais , defender produtos
vitais. Combinando o crecemento e declive. A política industrial global actual que destrúe máis beneficios. Imos ter que reducir o consumo , por exemplo, os contaminantes non saudables , produtos inútiles.Necesitamos unha nova economía que é unha simbiose entre o mellor da civilización europea e as virtudes das culturas locais. Pero en primeiro lugar están as persoas en primeiro lugar é a estrutura ou o sistema ? A resposta é clara: hai que traballar en ambas as direccións. Non debe deixar de reformas sociais , é preciso tamén reformar as relacións humanas. Debemos estar en todas as frontes. Os esforzos individuais e colectivos non son suficientes por separado.A mocidade é a maior forza na sociedade, pero non o suficiente só coa súa enerxía. Modo de pensar é necesaria tamén. Debemos condenar e tamén ten a enunciar . A excitación está baseada en cidadanía. Cidadanía
ten para fertilizar política , xa que o pensamento político está
chegando ao final , secuestrado ou financiada polas potencias
económicas. Polo momento non hai ningunha clase social única que podería levar a toda a sociedade , só homes e mulleres de boa vontade. Con
todo, nunca houbo tanta medios como hai agora , pero iso non significa
necesariamente que nós entendemos mellor o que pasa ao noso arredor. E é que o entendemento non acompaña estes procesos. Estamos no mundo da separación, da especialización, do individualismo , dos compartimentos estancos . Debemos unir, xuntar o que está espallado .Cidadáns da TerraEdgard Morin cuestiona a revolución como unha solución para todo, parece unha palabra superada e inadecuada. El
prefire falar de outro concepto de metamorfose , pero mantén a
transformación de identidade, e ten a vantaxe de conectar o pasado eo
futuro que funciona a favor desta. " Intento convencelo de que, a partir deste momento, o destino da
terra comunidade require conciencia de ser un cidadán da patria Terra ,
lonxe de suprimir as nacións comprende-lo ."Na súa opinión , non hai unha meta final, a salvación final , a loita final. Hai unha loita de inicio que sempre ten que comezar de novo ao longo do camiño. E deste xeito é permanente. A humanidade debe volver a ser unha especie de andador.A
metamorfose da humanidade cara a unha civilización planetaria unidos na
diversidade é unha posibilidade improbable, repetido Morin . O que isto significa, como nós a entendemos ? Crises levar -se o peor eo mellor. Esperanza en definitiva, resulta de desesperación. No mundo enteiro, iniciativas creativas que queren unirse. O improbable é posible. Na noite profunda crece o amencer. ❖ Pepa Castro
Ao
longo da historia da filosofía e da literatura, moitos autores tentaron
atopar e desvelar o mecanismo polo cal os seres humanos poderían
contrarrestar a forza inexorable polo cal somos impelidos a realizar
nosos desexos , sexan eles perseguidos ou inconscientemente non . Se
nos volvemos para os poemas de Homero, as traxedias infelices de
Shakespeare, as novelas de Hermann Hesse e Thomas Mann , ou o pensamento
de Aristóteles, Kant e Foucault , vemos como a capacidade de desexo
sempre ocupou o centro do escenario na súa reflexións , sexa en forma de doutrinação ou intento de mostrar a
complexidade desta alma para que Madame de Staël reclamou un descanso
necesario.A
pesar da dificultade de auto-coñecemento (tamén informar en todo
momento por escritores e filósofos ) , e aínda que revisando en moitas
ocasións a fonte de toda a dor (como non dubida en dicir Schopenhauer ),
podemos ter a conceder o desexo do privilexio de ser
o verdadeiro motor que permítenos non perder o ánimo no esforzo para
vivir cando, por exemplo, o aburrimento ou a desesperación tomar conta
de nós. Resumidamente : o desexo define a existencia como unha sede , sen posibilidade de recheo .Pero
o perigo axexa o feito de observar a vida como un abismo intransponível
entre a aparición dos desexos e súa satisfacción ou insatisfacción na
orde factual ? Ou doutra forma : é a vehemencia dos nosos desexos que precipita contra os obstáculos que atopamos o noso camiño ? Pode
nosos desexos e esperanzas -que que nos leva a perseverar na existencia
, tornar-se o impulso para empurrar connosco para non quero vivir? Como a vida pasa ese desexo nun desexo forte para a morte?Poucas
cuestións teñen levantado moitas burbullas na historia do pensamento ,
como a decisión de voluntariamente acabar coa nosa vida. Arthur
Schopenhauer escribiu ao final do primeiro volume de O mundo como
vontade e suicidio (en alemán, Selbstmord ), lonxe de ser unha negación
da nosa vontade , é por outra banda o fenómeno da súa declaración máis
forte. Se
algo como o suicidio é, por riba de todo , na súa opinión , a
existencia , a única nota de suicidio que distingue unha persoa que
permaneza neste mundo é ser particularmente descontentos coas condicións
en que esta vida é dada porque " el quere vida, quere unha vida e unha afirmación do corpo sen impedimentos ." Así , a persoa que decide cometer suicidio sería dado un " exceso" de
ganas de vivir, por outra banda, sería inibia polo escravo coñecido dun
fenómeno individual fútil e efémero ( corpo físico ).Pode haber varias causas dese descontento. Baltasar
Gracián sen cerimonia explica na "Quinta crise" da crítica que, coa
chegada da vida, o home parece introducido " un reino de felicidade e é
só un prisioneiro de infortunios , que cando se trata de abrir os ollos
da alma ,
rematando no relato da súa decepción, non se atopou dobrado ademais de
reparación , eu vese preso na lama que se formou : e ti, o que pode
facer, pero a pé, intentando saír dela da mellor maneira que eu podería ?
[...] Non quería entrar como pequeno mundo enganoso e aceptar a vida tras esta noticia, se eles tiñan antes. " Se
volvemos aos escritos de Madame de Staël , que cre que o suicidio non é
xustificable , aínda que sexa un mundo de incontables males e problemas
do mundo, lemos que "o home se permite para intentar curar todos os
males : o que está prohibido é destruír a si mesmo, o poder que se concedeu a el para escoller entre o ben eo mal. Ese poder existe, e debe renacer. Todo está subordinada a ese principio de acción, na que o exercicio da liberdade fundouse enteiramente ".Con
todo, debemos preguntarnos se pode haber algunhas circunstancias en que
rompe esa " lóxica da vida", un momento en que esa liberdade está
dobres por iso non quero poñer límites nun branco que aparece non só
como inexpugnable , pero tamén como tendo unha forza que destrúe calquera aspecto de iniciativa ou acción. Foi cando o absurdo apodérase da nosa conciencia e universo emocional é tingidas de negro. Contrapondo
-se ao concepto tradicional dun inferno vertical para o que somos
chamados, en virtude dunha frase que nos é imposta tras o xuízo sumario
ea decisión final , Ana Carrasco Conde, profesor de Filosofía da
Universidade Carlos III, refírese a un traballo recentemente
publicado ( inferno horizontal, Plaza y Valdés ) para unha nova
concepción de inferno, imposta por unha mesmice ( ou eu ) que pasa a ser
unha forza destrutiva rematada nos límites da auto -crear -seu-
prisión. Non é preciso ser enviado a un lugar descoñecido , cheo de seres que
xa imputadas a el: nesta nova concepción , o inferno sufriu na vida.O verdadeiro inferno non é imposta de fóra , mais que o condenado impuxo sobre si mesmo. O home -bomba que se rexeita a basearse é pechado na súa mesmice , non ten os medios para subir a un horizonte exterior. Explica no traballo Conde Carrasco dixo: "Non fora. Conciencia leva ao extremo obsesión é a opresión, esmagando -o contra unha parede. Dull mesmice que aprisiona o eu. A conciencia extrema é a conciencia da imposibilidade de realización [...]. E
ese é o inferno, onde non hai saída e nada que facer , cando hai min e
só a min, cando non hai diferenzas ou novas ideas , pero a amargura da
sempre o mesmo. Nada pode ser cambiado. Nada cambia. [...] Non hai lugar para o esquecemento , porque o agresor vive no presente dor eterna. Nada acontece. Nada cura. Nada pode ser superada. Loucura agora. Imposibilidade de cura . " Pero
o que pasa , como dixemos , cando a lóxica da vida que nos leva a
persistir na existencia con súa misteriosa inercia , parece truncado ? O que nos empurra -expresión seguinte Jean Amery -un " concerto de mans" de nós mesmos ?É,
como di Schopenhauer , unha batalla na que son superados pola
incapacidade de xestionar as circunstancias que nos son dadas, como se a
vida fose caro ao punto de cambiar ata a morte? Ante
esta perspectiva , no que o suicidio non é moi bo, pode traer á tona un
filósofo absolutamente esquecido pola cultura española (quizais debido á
falta de tradución para a nosa lingua ): Philipp Mainlander . O
seu pensamento foi marcado ao comezo como pesimismo radical, e iso leva
ao fin a tese defendida polo propio Schopenhauer : ". Deus está morto
ea súa morte é a vida do mundo" Para
mainlander , o universo non é nada, pero o corpo resultante do suicidio
de Deus, Deus está morto, como Nietzsche anunciaría logo , pero non
porque os homes mataron , senón porque libremente escolleu morrer,
aniquilar . Por que? Ao entender que ser é insoportable, e, polo tanto , non ser ou nada son preferibles . Notamos a radicalización escandaloso ea tese de Schopenhauer . Nun
dos seus primeiros poemas, escribir un mainlander convencido : "O
escuro vida humana / só unha cousa brilla a pena o esforzo ;/ e que é a
tumba , imos cara / sincero ". Se
algunha vez existiu no mundo unha unidade ou unha simple harmonía, para
mainlander foi destruído, está morto , e todo o universo é dominado por
unha única lei: o debilitamento da forza , en xeral, a lei da dor na
humanidade en particular. Se Schopenhauer metafísica colocado a gusto, mainlander alavancar a
denominación para referirse ao " exterminio " ( fin de vida ), que está
fóra ou alá do mundo.A
partir da visión de mainlander , e tendo tamén en conta a tese de
alguén como Amery , que experimentou de primeira man as atrocidades
cometidas polo Terceiro Reich alemán en campos de concentración de
Hitler de Auschwitz e Buchenwald, suicidas e intenso en directo
totalmente cando decidir
a dar o paso cara á morte voluntaria é a que di que a primeira palabra e
non cría que o dereito de esperar a morrer de forma " natural". Para eles, a vida non é o ben máis alto. O acto de "saltar " a morte está chea de significado para o suicidio. Para
cometer suicidio - ou morte voluntaria , como el prefería chamar lle
Amery , o perdón só pode ser concedido por usalo, esta é a súa
verdadeira liberdade : " Deste xeito , a vida se fai morte, ea a vida desde o nacemento e morte. De súpeto, a negación convértese en positivo. "Por último, podemos pedir a man de Camus en O Mito de Sísifo se verdades esmagadoras non desaparecen cando son recoñecidas. Aínda
que sexa o suficiente para tomar todo o que implica a existencia , ou
rebelión é necesaria contra un destino que , sen dúbida, nos cobran
cando parecen máis impotente e indefenso ? E
esa forma de rebelión , e quen decide cando chegamos a un límite no que
non pode nin mesmo " a lóxica da vida" avanzar con esta empresa que non
cobre os gastos ata a próxima batalla ... ? ❖ Carlos Javier González Serrano
